دستان خالی معلمان از ابزارهای کمک آموزشی/ تدوین کتاب برای چندپایه‌ها متوقف شد
یکی از مؤلفان کتاب قرآن پایه اول گفت: مسئولان باید یکی از دغدغه‌هایشان کتاب قرآن باشد؛ در برخی موارد نوار و یا لوحه مؤثر است و یا در جایی راهنمای تدریس معلم کارساز است. این ابزار در دست معلم نیست و با کتابی مواجه می‌شود که نمی‌داند چگونه باید آن را تدریس کند.
اشتراک گذاری :
به گزارش خبرگزاری تقریب، الهه ستوده، از مؤلفان کتاب قرآن پایه اول، در گفت‌وگو با خبرنگار ایکنا درباره محتوای کتاب قرآن پایه اول گفت: این کتاب با در نظر گرفتن گروه سنی دانش‌آموزان در پایه‌های مختلف تدوین شده و با توجه به تغییرات ایجاد شده در طی سال‌های مختلف، آموزش‌هایی به معلمان داده شده و کتاب راهنمای تدریس هم تدوین شده است. از معلمان انتظار می‌رود براساس دوره‌هایی که طی کرده‌اند و همچنین کتاب «راهنما معلم» بتوانند به دانش‌آموزان آموزش دهند و ایجاد انگیزه کنند.
وی با اشاره به اینکه برخی بیان می‌کنند محتوای کتاب برای دانش‌آموزان سخت است، افزود: بخشی از سال تحصیلی که می‌گذرد، آموزش‌های قرآن با لوحه‌ها آغاز می‌شود و در دروس ابتدایی پیام‌ها، داستان‌ها و شعرهای قرآنی با دانش‌آموزان کار می‌شود. روخوانی مورد نظر ما نیست، اما لوحه‌ها در املای فارسی و حتی خواندن آن به دانش‌آموزان کمک می‌کند و اگر زیر و زِبَری دارد، به راحتی می‌توانند بخوانند و سختی خاصی هم ندارد. کلمه «اَبا، دَنا و سارَ» در لوحه زمانی است که این حروف را در کتاب فارسی خوانده‌اند؛ از این رو این لوحه کمک می‌کند تا آنان هم یادگیری الفبای فارسی تثبیت شود و هم با زبان قرآن آشنا شوند.
ستوده با اشاره به دلایل تغییر رسم‌الخط قرآن در دوره ابتدایی بیان کرد: بعد از پایه سوم طبیعی است که رسم‌الخط قرآن تغییر یابد، چراکه دانش‌آموزان کم‌کم باید رسم‌الخط عربی را بیاموزند و بتوانند رسم‌الخط قرآن را بخوانند؛ از این رو در ابتدا موارد و نکات ساده و سپس موارد سخت آموزش داده می‌شوند. منتها مشکل اساسی سطح توقع معلمان است. آموزگاران با وجود آموزش‌هایی که دیده‌اند، به جای اینکه به صورت تشویقی به بچه‌ها آموزش دهند، کاملاً این آموزش فضای درسی به خود می‌گیرد. درست است که درس مجزایی است و نمره دارد، اما این سخت‌گیری‌ها سبب می‌شود تا بچه‌ها از آن فاصله بگیرند. این کتاب به قدری سهل و آسان است که در زمان تدریس هیچ وقت با بچه‌ها و یا خانواده‌ها دچار مشکل نشدم، چون می‌دانستم روند کار چگونه است.
وی تصریح کرد: در یک سال گزارشی به دست ما رسید که معلمی به بچه‌ها گفته که کتاب را رونویسی کنند. مبنای ما اصلاً رونویسی نیست و یا برخی می‌گویند دروس کتاب را حفظ کنید که بازهم مبنا بر حفظ اجباری نیست. حتی پیام‌های قرآنی را با بازی و شیوه‌های جذاب به آنان آموزش میدهیم. نحوه تدریس معلمان کار را دشوار می‌کند. معلمانی داریم که براساس راهنما تدریس کرده‌اند و راضی هم هستند. در حین تألیف شش پایه از کتاب قرآن را هم تدریس کرده‌ام و بازخوردهای آن را دیده‌ام. نمی‌توانم بپذیرم که کتاب سخت و سنگین است. همه این‌ها به معلم برمی‌گردد و معلمان براساس وجدان کاری، روند آموزش را پیش می‌گیرند.
ستوده در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چرا به هدف آموزش کتاب قرآن که کمک به آموزش عمومی قرآن است نرسیده‌ایم، بیان کرد: مشکل این است که یکسری از معلمان سخت‌گیری می‌کنند و از یک طرف هم معلمانی داریم که توجهی به کتاب ندارند. همکاری داشتیم که روز اول به بچه‌ها گفته بود کتاب را کنار بگذارید و هر کسی در منزل یاد بگیرد و درس فقط ریاضی، علوم و فارسی هست. متأسفانه نظارتی که باید وجود داشته باشد نیست و وقتی نظارت نباشد سخت‌گیری و یا سهل‌گیری می‌شود. اگر در مقام معلم قرآن خواندن آن را بلد نباشم، چطور می‌توانم به دانش‌آموزان آموزش دهم و ایرادهای آن‌ها را برطرف کنم. بارها دیده‌ایم که معلمان در پایه‌های بالاتر اصلاً حوصله تدریس ندارند و بهانه‌شان نیز این است که حجم کتاب‌های دیگر سنگین بوده و نمره سایر کتاب‌ها برای خانواده‌ها اهمیت دارد.
وی در ادامه به راهکار این مسئله اشاره کرد و گفت: در دانشگاه فرهنگیان تدریس کرده‌ام و دانشجوها زمانی که کارورزی می‌رفتند و گزارش کارشان را می‌آوردند، می‌گفتند که معلم اصلاً کاری به کتاب قرآن ندارد. پس چرا شما می‌گویید که این درس را دقیق کار کنید. مسئله هم همین است وقتی کتابی تألیف می‌شود اهدافی برای آن وجود دارد و باید مورد توجه قرار گیرد.
