وی در پاسخ به این سؤال که چرا تنها ۶ شب اجرا در تهران دارند، گفت: به دلیل مشغله بازیگران، نمی‌توانند بیش از این زمان در تهران بمانند، من خودم نیز دانشجوی پزشکی هستم که به واسطه رشته تحصیلی‌ام تصمیم گرفتم درباره سرطان کار کنم.
به گفته جبلی، موضوع نمایش درباره سرطان بوده و اتفاقی که ممکن است برای هر کسی رخ دهد، اما مسئله این است که عده‌ای درباره آن خوش‌بین و عده‌ای ناامید و بدبین هستند. در واقع این نمایشنامه روایتی است از زندگی فردی که مبتلا به سرطان شده اما تلاش می‌کند بر آن غلبه کند و پیروز شود.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه بخشی از مسئله بیماری سرطان خود بیماران هستند بخشی نیز خانواده‌های آنها هستند که بازخوردهای متفاوتی به بیمار می‌دهند، گفت: این کار ۸ بازیگر دارد؛ ۲ بازیگر اصلی و ۶ بازیگر فرم روی صحنه هستند که ذهنیات و تفکرات و نشخوارهای فکری بیماران و خانواده‌هایشان را اجرا می‌کنند.
وی در ادامه گفت: دو بازیگر اصلی نمایش را فاطمه اسماعیلی و مریم فرامرزی و زهرا سالاری تشکیل می‌دهند. الهام ولی‌زاده، سهراب عباسی، مهدی صادقی، علی‌رضا خرمی‌زاده و حسن عزیزی بازیگران فُرم گروه نمایش ما محسوب می‌شوند. گروه بازیگران فرم بر اساس موسیقی اثر در نمایش افکار بازیگر اصلی تلاش دارند.
جبلی درباره بازخورد کار گفت: شب اول به دلیل نداشتن تبلیغات خیلی سالن شلوغ نبود اما شب دوم بهتر شد. این کار از سوی دانشگاه علوم پزشکی بابل برای جشنواره وزارت بهداشت اردیبهشت ماه آماده و بعد هم خود وزارتخانه هماهنگی‌های اجرای ما را در تهران انجام داد. من قبلا تجربه اجرا در تهران نداشتم البته اجرای داوران قبلا در تهران داشتیم.
وی با اشاره به اهمیت تجربیات خودشان در بیمارستان و مواجه با بیماران و خانواده‌هایشان گفت: اینطور نیست که بگویم کار مستند است، اما روند درمانی کاملا علمی است و ما تلاش کردیم آن را نشان دهیم. در واقع بیشتر انگیزه‌مان، امیدبخشی به جامعه بود هم اینکه به بیمار و خانواده‌اش نشان دهیم که این روابط بین امید و دفع بیماری دو طرفه است، هر چند اسم بیماری سرطان خیلی دردناک است.
