اسلام هم معارف عقلی دارد و هم حقایق قلبی . هم عقل را سیراب می کند و هم دل را جلا می دهد . و انسان نیز با دو عامل به سوی مطلوب حرکت می کند نخست با چراغ عقل و دوم با موتور احساس و میل و عاطفه .
قطعا صرف تحلیل و تثبیت معارف الهی با عقل کافی نیست ؛ بلکه باید میل و احساس انسان نیز با آن همسو گردد .
اساسا عشق و احساس است که انسان را فداکار و فعال می کند و به پیش می راند . تعظیم شعائر ، احساسات انسانی را برمی انگیزاند . وقتی شعائر الهی تعظیم شود عواطف الهی برانگیخته می شود و انسان به اطاعت خدا وانجام فرامین او با تمام قوا تن می دهد .
وَمَنْ یُعَظِّمَ شعائِرَ اللّه فَإنَّها مِن تَقْوی القلوب(سوره حج آیه 32)
از حقایق قطعیه اسلام تعظیم ، تبجیل و تکریم شعار های اسلامی است .
نفس حضور در نماز جماعت و یکی شدن کوچک و بزرگ ، متمول و مستمند ، جوان و پیر ، دوست و دشمن و .... به زیبایی احساس اخوت را تقویت می کند و دشمنان را مایوس می سازد . تاکید فراوان به زیارت قبر اباعبدالله الحسین (ع)و حضور در مراسم اربعین حسینی و دسته جات عزاداری از همین نوع است .
البته بحث های بسیار فنی و دقیق وجود دارد مبنی بر اینکه اولا ؛ راز و سر بزرگداشت شعائر الهی چیست ؟
ثانیا ؛اساسا شعائر و شعائر الهی به چه معناست ؟
ثالثا ؛ شعائر الهی توقیفی است یا عرف هم می تواند بر تعداد شعائر الهی بیافزاید ؟
اینها مباحثی است که فقه الشعائر متکفل بحث و بررسی آن است .
برای مطالعه جزوه بر روی پیوند ذیل کلیک کنید: