اقتصاد، چالش داخلی پوتین در آستانه انتخابات/ کرملین به دنبال عقیم کردن افراط‌گرایی در جمهوری‌های جدا شده از شوروی سابق
کارشناس مسائل روسیه مطرح کرد: بدون تردید پوتین پیروز انتخابات ۲۰۱۸ خواهد بود اما چالش‌های اقتصادی در داخل و پرونده اوکراین بعلاوه خیزش تروریسم و افراط‌گرایی در افغانستان و کشورهای همجوار، چالش‌های خارجی او به حساب می‌آید.
اشتراک گذاری :
« شعیب بهمن» کارشناس مسائل روسیه در تشریح ابعاد انتخابات ۲۰۱۸ ریاست جمهوری روسیه در گفت‌وگو با خبرنگار «تنا» عنوان کرد: مطابق نظرسنجی‌های صورت گرفته، محبوبیت «ولادیمیر پوتین» در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۸ حدود ۷۰ درصد برآورد شده است و علاوه بر آن نظرسنجی‌هایی که در خصوص سایر نامزدهای انتخابات صورت گرفته است نشان می‌دهد که پوتین در حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد آرا را به خود اختصاص می‌دهد. این در حالی است که مشاوران و تیم او به دنبال مشارکت هفتاد درصدی مردم و رای آوری بالای پوتین هستند؛ به هر حال موقعیت پوتین برای دوره چهارم ریاست جمهوری او تا به امروز برجسته و تثبیت شده است. نکته دیگر این است که پوتین به عنوان نامزد مستقل در این دوره از انتخابات ریاست جمهوری شرکت می‌کند در حالی که سه دوره قبل او نامزد «حزب روسیه واحد» بود و از این جهت به دنبال آن است که یک چهره فراگیر و فراجناحی از خود به نمایش بگذارد. رئیس جمهور فعلی روسیه برنامه خاصی برای این دوره از انتخابات ارائه نداده بلکه کارنامه سال‌های گذشته خود را به عنوان راهبرد و برنامه این دوره اعلام کرده است. شعار انتخاباتی پوتین «رئیس جمهور نیرومند، روسیه قدرتمند» است که نشان می‌دهد وی با اعتماد به نفس کامل وارد عرصه رقابت‌های سیاسی شده است.
وی ادامه داد: پوتین اگرچه به عنوان پیروز انتخابات معرفی خواهد شد اما چالش‌های داخلی در پیش رو می‌تواند مشکلاتی برای او به وجود بیاورد؛ اصلی‌ترین چالش داخلی او موضوعات اقتصادی است. در طول سال‌های اخیر به ویژه پس از بحران اوکراین کاهش قیمت نفت موجب شد تا مسکو با مشکلات متعددی در مسیر اقتصادی روبه رو شود که کاهش قیمت روبل یکی از این مسائل است. لذا بازسازی اقتصادی و بازگشت به قبل از بحران ۲۰۱۴ اوکراین در دستور کار ولادیمیر پوتین قرار خواهد گرفت. مساله بعدی افزایش فساد نهادینه و سازمان‌یافته در خاک روسیه است؛ به رغم تمام شعارهایی که پوتین و دولت او داده است تغییر چشمگیر در این حوزه صورت نگرفته است. به گونه‌ای که اولیگارش‌ها همچنان در دستگاه‌های اداری و اقتصادی روسیه حضور دارند و از این منظر مبارزه با فساد سیستماتیک در روسیه یکی دیگر از چالش‌های داخلی پوتین خواهد بود.
این پژوهشگر مسائل روسیه با بیان اینکه بزرگترین چالش پوتین پس از دوره شش ساله بعدی، عدم وجود جانشین قدرتمند است، تصریح کرد: چالش اساسی‌تر که در پایان دوره چهارم ریاست جمهوری پوتین نمایان خواهد شد فقدان جانشین قدرتمند در روسیه است؛ بر اساس قانون اساسی این کشور پوتین نمی‌تواند مجدداً نامزد ریاست جمهوری شود و از سوی دیگر سن او اجازه ورود مجدد به عرصه انتخابات را بسیار سخت خواهد کرد. از این جهت چالش اصلی پوتین و هم‌قطاران او عدم وجود جانشین قدرتمند برای ورود به کرملین خواهد بود. در این خصوص چند سناریو می‌تواند طراحی و از سوی پوتین و تیمش اجرایی شود؛ نخست حرکت پوتین به سمت تغییر قانون اساسی و دائمی کردن ریاست جمهوری خود است که این موضوع تا حد زیادی به دلیل شرایط بین‌المللی و داخلی عملیاتی نخواهد شد. دوم تکرار سناریوی پوتین – مدودف است، به گونه‌ای که پوتین بعد از یک دوره شش ساله مجدداً به ساختار قدرت و حضور در انتخابات بازگردد که در این بین مشکل اصلی او سن و کاهش قدرت نفوذ او خواهد بود. سناریوی سوم ایجاد فضای باز سیاسی و اجازه رشد به مخالفان و حتی اپوزیسیون است که البته این موضوع با توجه به شیوه سیاست‌های پوتین بسیار بعید به نظر می رسید لذا وی باید به فکر جانشین قدرتمند باشد تا مشخص شود پس از پایان شش ساله دوره چهارم ریاست جمهوری‌اش چه کسی وارد میدان رقابت‌ها خواهد شد.
وی با اشاره به چالش‌های پوتین در عرصه سیاست خارجی گفت: در محور خارجی همانند مسائل داخلی چالش‌هایی وجود دارد؛ در این بین باید توجه کرد که عملکرد پوتین در روسیه به نقاط عطف و مثبت تبدیل شده است. چراکه او توانسته یک ابرقدرتِ در حال فروپاشی را ترمیم کند و به مناسبات جهانی بازگرداند. باید به خاطر داشته باشیم که در دهه ۹۰ میلادی و پس از فروپاشی روسیه، نقش این کشور به عنوان یک بازیگر بین‌المللی تا حد زیادی از بین رفت و پوتین تا حد زیادی توانست جایگاه و وجهه بین‌المللی روسیه را بازسازی کند؛ اما به هر حال در رأس چالش‌های خارجی مدیریت کنترل منازعات با غرب و ناتو در دستور کار کرملین قرار خواهد گرفت.
بهمن در پایان خاطرنشان کرد: در بخش دیگر، نحوه مدیریت روسیه و مدل بازیگری او در پرونده‌هایی مانند بحران سوریه و اوکراین مطرح می‌شود که باید ببینیم مسکو چگونه وارد این چالش‌ها خواهد شد. آنچه در حوزه سیاست‌خارجی به صورت کلی مطرح خواهد بود ادامه سیاست‌های فعلی روسیه در شش سال ریاست جمهوری آتی پوتین است. فراموش نکنیم که خلیج فارس و کشورهایی مانند عربستان در سیاست خارجی روسیه خصوصاً در حوزه انرژی و بهای نفت جایگاه ویژه‌ای دارد و از سوی دیگر خطر رشد افراط‌گرایی و بازگشت عناصر تروریستی سوریه و عراق به شمال افغانستان و سایر جمهوری های جدا شده از شوروی سابق باعث شده تا روسیه بیش از پیش برای مهار افراطی‌های چچن که رابطه خوبی با عربستان دارند به این کشور نیاز داشته باشند. از این جهت چالش‌های خارجی پوتین را باید در محورهای مختلف مورد تحلیل قرار داد که هر هفته مدل آن دستخوش تغییر می‌شود
